معرفی مجله فرهنگی و هنری «بخارا»

بخارا، مجله‌ای فرهنگی و هنری است که به کوشش "علی دهباشی"، هر دو ماه یک بار منتشر می‌شود. اما باید بدون اغراق گفت که این اثر ارزشمند خیلی بیشتر از یک مجله است. در جامعه‌ای که در آن، فرهنگ با ابزارهای فرهنگی در حال نابودیست، چنین تلاشی، امید را در دل آدم زنده نگه می‌دارد و  فرصتی برای همنشینی و بهره‌مندی از حضور بزرگان فرهنگ و هنر ایران و جهان فراهم می‌کند.

دوره‌ی اول کار دهباشی به انتشار مجله کِلک اختصاص داشت. او کِلک را به شهرتی در میان خاورشناسان رساند که همپای مجلات سخن و راهنمای کتاب بود. کِلکِ دهباشی سپس به بخارا تبدیل شد؛ بدون اینکه این تغییر نام تغییری در سبک و سلیقه مجله باشد. حالا مجموعا بیست و پنج سال است که کِلک و سپس بخارا رسانه‌ی کتاب، ادبیات و ایرانشناسی و نقد و مباحث تاریخی بوده اند. در تاریخ نشر پس از انقلاب تعداد مجله‌هایی که عمری چنین دراز پیدا کرده باشند، متاسفانه زیاد نیست. کار دهباشی در استمرار دادن به نشرِ بخارا از این نظر واقعا کارستان بوده است.

دکتر همایون کاتوزیان در نامه ای به بخارا، چنین از کار دهباشی تقدیر می کند:

"سپاس می‌گویم که مردانه و تنها، تنها نشریه ایران شناسی‌ را بر پا کردی و سالیان دراز آن را بر پا نگاه داشته‌ای. نشریه‌ات ندای فرهنگ تاریخی ما در برون مرز بوده است. کاری کرده‌ای بزرگ. درخت تنومند فرهنگ ایران را پاسداری کرده‌ای . کاری کرده‌ای در خور یک ایرانی‌ پاک نژاد: سایه این شاخسار را به خارج کشانیده‌ای. خدا حفظت کند که حافظ فرهنگ و سنن ما بوده‌ای.

من شاهدم که دفتر نشریه‌ات در پیشخوان کتاب فروشی بود. من شاهدم که شب خواب نداشتی و کِلک را شبانه در چاپخانه‌ی پر غباری چاپ می‌کردی که با اندوخته‌ی قَلیلت انجام شدنی باشد. در آن غبار ریه‌ات گرفتار بود.

من شاهدم که بزرگانی که در خاک خفته‌اند، شرف، زرّین کوب، و افشار را عصای دست بودی. من آگاهم که چه قَدری، پیش آن عزیزانِ رفته داشتی. در ایران ماندی؛ خدمت به ایران کردی؛ و خدمت بزرگانِ ایران دوستِ ایران نشین کردی.

از سر چشمه نوشیدی.

از ایرانِ با سُنت می‌‌آیی؛ سُنَن ایران را پاسداری."